Arnaut Daniel Chan 1

Arnaut Daniel: Chan 13

I
L’aur amara
fa’ls bruels brancutz
claerzir,
que’l dous’ espeis’ ab fuelhs,
e’ls leetz
beccx
dels auzels ramenx
te babs e mutz,
pars
e non pars
per que m’esfortz
per far e dir
plazers
a manhs per lei
qui m’a virat bas d’aut,
dom tem morir
si l’afans no m’asoma.

II
Tan fo clara
ma prima lutz
de’eslir
lei don cre’l cors los huelhs,
non pretz
necx
mans dos aigovencx
d’autra s’esdutz
rars
mos preiars:pero deportz
m’es ad auzir
volers;
bos motz segrei
de lieis don tan m’azautqu’al sieu servir
sei del pe tro c’al coma

III
Amors, quara!
Sui be vengutz?
Cauzir
tem far, si’m dezacuelhs
tal detz
pecx,
que t’es mielhs que’t tencx,
qu-ieu sui fis drutz,
cars
e non vars;
m’al cors ferm fortz
me fai cobrir
mainhs vers,
qu’ap tot lo nei,
m’agr’ops us bais al caut
cor refrezir,
que no’i val autra goma.